1. Promyk słońca wyjrzał zza chmury
I zobaczył świat szarobury.
pomyślał: "Kto tu pomoże?
Świat taki szary być nie może!"

Ref. Kto obudzi pąki kwiatów? (WIOSNA!)
Kto pokaże gniazda ptakom? (WIOSNA!)
Kto wygoni misia nory?
Zazieleni pola, bory?

2. Promyk słońca spotkał wiosenkę
I zaśpiewał krótką piosenkę.
Daj wiosenko kwiatków troszeczkę
I obudź misia, obudź rzeczkę.

Ref. Kto obudzi pąki kwiatów?  (WIOSNA!)
Kto pokaże gniazda ptakom? (WIOSNA!)
Kto wygoni misia nory?  
Zazieleni pola, bory?

3. I wiosenka go posłuchała,
Kolorowe kwiaty nam dała.
Zabłysnęła w krąg kolorami
I już zostanie teraz z nami.

Ref. Obudziła pąki kwiatów! (WIOSNA!)
Pokazała gniazda ptakom! (WIOSNA!)
Wygoniła misia nory!
Ożywiła pola, bory!

Jeszcze wiosna jest daleko

Jeszcze wiosna jest daleko,

jeszcze kotki śpią nad rzeką.

Stara wierzba je kołysze

coś im szepcze, śpiewa w ciszy.

I baranków nie ma jeszcze

co na niebie w słońcu błyszczą.

Jeszcze śpią za siódmą górą

za śnieżycą, za wichurą.

Przyjdzie wiosna. W ciepłe ranki

zbudzi kotki i baranki.

Gdy z kotkami się pobawi

to kaczeńce zbudzi w stawie.

Puści je nad wodą gładką

jak kaczuszek żółte stadko.